Gastvrij Kansas

Het is ons gelukt in Tribune een bibliotheek te vinden zodat we een oudere versie van het document konden opduiken. Hierbij alsnog het verhaal!

We rijden ondertussen een week in Kansas waarvan wordt gezegd dat het erg saai is. Het is hier inderdaad vlak met soms wat licht golvend terrein, maar er zit wel degelijk variatie in het landschap. In Oost Kansas reden we door een geweldige grasprairie met her en der nog wel wat bomen. Later zagen we meer tarwe- en maisakkers met minder begroeiing. De tarwe is bijna rijp en goudgeel van kleur. In de akkers zie je veel jaknikkers, de opbrengst van de olie is voor de eigenaar van de grond. De afgelopen dagen zijn we geleidelijk gestegen van 500 tot 1000m. Je hebt er bijna geen erg in, soms is er een lang stuk vals plat waaraan je het merkt. Het waait hier altijd. Gelukkig hebben we de wind nog niet pal tegen gehad, maar ook zijwind is hinderlijk als het hard waait. Erger vinden wij de hitte, de temperaturen zijn nog steeds erg hoog en in de middag zit je liever niet meer op de fiets.

Kansas heeft een rijke geschiedenis. Het gebied werd oorspronkelijk bewoond door Indianenstammen. Al in 1540 kwamen de Spanjaarden het gebied verkennen op zoek naar goud. In de 19de eeuw werd Kansas officieel een Amerikaanse staat. Zowel voor-  als tegenstanders van slavernij hebben zich hier gevestigd en dat leidde tot bloedige onderlinge twisten. Kansas is de graanschuur van de VS. Aan het einde van de negentiende eeuw emigreerden er veel Duits-Russische Mennonieten naar Kansas. Zij hadden de Russische steppe tot vruchtbaar land omgetoverd en hadden hierbij een sterke graansoort ontwikkeld. Het was een geharde tarwesoort die het perfecte graan bleek om in Kansas te verbouwen. Nog steeds wonen er veel Mennonieten in Kansas. De Mennonieten vormen de oudste nog bestaande kerk van de Reformatie. De geloofsgemeenschap is rond 1540 ontstaan en genoemd naar de priester Menno Simons uit het Friese Witmarsum. Hij was een katholiek priester die zich bekeerde. Zijn volgelingen hebben zich gevestigd in Polen en naderhand in Rusland, opgejaagd door vervolgingen. Een interessante geschiedenis die met googelen te vinden is. Zo heeft de geschiedenis van Kansas ook weer een link met Nederland!

We hebben onderweg weer veel mensen ontmoet. Ze zijn, zonder uitzondering, hartelijk en geïnteresseerd. De mensen hier zoeken elkaar op in de weinige gelegenheden die er zijn. Je merkt dit aan b.v. de damesclubjes die al vroeg in de ochtend samen aan de koffie zitten. Die koffie is voor ons soms moeilijk te vinden, maar mensen zien ons zoeken en nemen ons mee naar niet openbare plaatsen zoals een club of een caféruimte in een bejaardentehuis. In de plaatselijke koffiebars worden wij op een natuurlijke wijze onmiddellijk in het gesprek betrokken. Cross-country rijders zoals wij zijn hier een normaal verschijnsel. Alle routes lopen door Kansas.

Onze route:

Pittsburg - Chanute;  In Chanute logeerden we bij Rick en zijn fantastische honden. zie foto’s.

Chanute - Eureka; een heel rustig traject, weinig verkeer, af en toe een boerderij en het plaatsje Coyville, dat zo uit een Westernfilm gelopen was.

Eureka - Newton; we vertrokken in de vroege ochtend en over het glooiende landschap hingen mistflarden. Rick had ons verteld dat huifkarsporen van de kolonisten nog steeds zichtbaar zijn in het landschap. Tom meende ze hier te kunnen zien. Met een beetje fantasie zouden de zwarte koeien ook nog bisons kunnen zijn! Het werd in de loop van de dag heel erg heet en we konden bij een boerderij in de schaduw zitten. Daar werden we gelijk naar binnen geroepen en kregen we water met ijs. In Newton hebben we bij in het hostel van de fietsenwinkel overnacht, we waren de enige gasten. Om bij te komen van de hitte hebben we er een dag aan vastgeplakt.

Newton - Nickerson; een makkelijke rit, het was niet meer zo warm en we hadden weinig wind. We hebben geslapen op een bijzondere plek: Hedricks Exotic Animal Farm ( zie foto’s). In het dorp hebben we een Nederlander ontmoet die al 28 jaar in de VS woont en vroeger een matrassenwinkel had op de Ceintuurbaan in Amsterdam.

Nickerson - Larned; dit traject loopt dwars door een vogelreservaat. Onderweg kom je niets tegen, ook geen boerderijen.

Larned - Ness City; zowel Larned, de plaatsen onderweg en Ness City bestaan uit huizen en enkele bedrijfjes die gegroepeerd zijn rondom grote graansilo's. Er valt hier niets te beleven. Onderweg kwamen we een oudere Amerikaan tegen die onze kant uit fietst. We hebben samen gegeten. Een goed gesprek met een genuanceerde Trump aanhanger, die ons vertelde dat hij op de fiets zijn land pas goed leert kennen. Hij is afkomstig uit Atlantic City, New Yersey en verbaast zich, net als wij, over de desolate uitstraling van veel kleine stadjes hier.

Ness City - Scott City; de donkere luchten bij vertrek gaven drama aan het landschap. De buien dreven over en wij hadden het gevoel deze dag door de Noordoostpolder te rijden. We kwamen vandaag 5 “eastbound” fietsers tegen, allemaal uit Europa: twee Oostenrijkers, twee Engelsen en een charmante Italiaan.

Scott City - Tribune; waar we nu in de bibliotheek zitten. We hadden vanochtend wind mee en reden met grote snelheid naar Tribune waar het nu nog maar 10 uur is want onderweg ging de klok een uurtje achteruit. We fietsen nu in Mountain-time en het verschil met Nederland wordt dan 8 uur. Omdat het een prachtige dag is gaan we dadelijk weer verder op pad.

Opmerkingen onderweg:

“ Do you this for punishment?”

Een mevrouw in een café vroeg of wij onderweg contact met elkaar hielden met behulp van walky talkies.  Wij legden haar uit dat we dan gewoon naast elkaar gingen fietsen en met elkaar praten. “You’ re kidding!”

Meisje tegen haar vader bij de Walmart:  “look dad, two cowboys on a bike, isn’t that  cool!”

Niet alle foto’s worden weergegeven onder dit verslag, mochten jullie er meer willen zien klik dan even op het kopje “foto’s”.