Droog Idaho

Veel klim- en daalwerk de afgelopen week in Idaho langs een heel afwisselende route; door bossen, langs rivieren, over droge dorre bergen en door hete woestijnachtige canyons. Het werd steeds warmer, rond de 35 graden, maar het was een prettige droge warmte waarin prima viel te fietsen. We passeerden in Idaho twee keer de tijdsgrens.Deze loopt heel grillig door de staat. Idaho is dunbevolkt en moet het nu grotendeels hebben van toerisme. Vroeger waren de mensen werkzaam in de mijnbouw ( goud zilver,koper) maar deze mijnen zijn allemaal verlaten. Landbouw is alleen mogelijk op de hoogvlakte met behulp van irrigatie.

Missoula - Powell; vanuit Missoula terug naar de route. Die ging over de Lolopass, was niet al te zwaar en had een mooie afdaling naar beneden door naaldbossen.
We volgen nu een deel van de Lewis and Clarke route (zie hieronder) en passeerden de grens van Idaho, de klok mocht een uurtje terug en we zitten nu op Pacific Time.
Aangekomen bij de Lochsa lodge in Powell zagen we Geert en Anita die hun tent al hadden opgezet. We hebben gezamenlijk gegeten in de gezellige lodge. 

Powell - Lowell; De rit van vandaag ging hoofdzakelijk licht naar beneden door een kloof met zwaar beboste hellingen langs de snelstromende en kronkelende Lochsa River. 100 Kilometer kwamen we geen bankje tegen, laat staan een koffietent!  Als lunch hebben we een stuk van de dubbele pancake gegeten die over was van het ontbijt van Dineke. 

Lowell - Grangeville; waarbij de pittigste helling tot nu toe moest worden beklommen!Tom ging fluitend de heuvel op maar Dineke heeft zich er overheen geworsteld. Grangeville is beroemd omdat er in de omgeving ooit een mammoetkerkhof is gevonden met minstens 200 skeletten. 

Grangeville - Pollock; de klim verder afgemaakt, helaas misten we de afslag en gingen we over een nieuwe weg de berg over ipv de oude weg, die veel meer haarspeldbochten heeft. Wat we wel kregen was een een spectaculaire afdaling van 20 minuten. Het landschap aan de andere kant van de berg was heel bijzonder. Hoge, sterk geërodeerde bergen en diepe dalen in prachtige kleuren geel en bruin.
Daarna vervolgde de weg zich langs de Salmon River, met witte zandstrandjes en veel stroomversnellingen. Na het oversteken van een brug over de rivier waren we weer terug bij de Mountaintimezone en was het weer een uur later.

Pollock - Council; weer een bergpas over en gestopt in Council, een armoedig ogend stadje. Wel heerlijk chinees gegeten bij Li, zie foto. De weg was vrij druk met veel vrachtverkeer. Met name vrachtwagens met boomstammen die ook nog eens vlak langs je raasden. 

Council- Brownleedam; een dag met hindernissen. Na een lange klim die niet steil was, kreeg Tom boven op de berg een klapband. Gelukkig niet tijdens de afdaling maar “ gewoon” toen hij net van zijn fiets was gestapt. De binnenband was helemaal aan flarden. Na de lunch werden we verrast door een prachtig stuwmeer en daar liep ook zijn achterband leeg, net nadat we de grens met Oregon hadden gepasseerd. We waren vlakbij een camping en zijn daarheen gefietst.
De camping bleek van de elektriciteitsmaatschappij te zijn die de waterkrachtcentrale beheert. Er stond een grote familie die ieder jaar gezamenlijk op vakantie gaan, al 30 jaar lang. We werden getrakteerd op “Sloppy Joe’s ” (geruld gehakt in saus op een broodje) en we hebben gezellig in de kring gezeten. Tom heeft zijn band kunnen plakken. We hebben een kijkje kunnen nemen in een grote RV ( recreational vehicle), een soort driedubbele caravan met uitschuifbare gedeelten om het leefoppervlak nog meer te vergroten. Met badkamer, bankstellen, grote keuken,tv screens en dergelijke. Het zijn complete huizen. Ze worden verplaatst door pick-up trucks. In de bak van de truck zit de trekhaak. De eigenaar vertelde dat hij erg genoot van al deze luxe. Hij had hier hard voor gewerkt en was nu met pensioen. 

Brownleedam- Richland; na het ontbijt bij de Fisher family gingen we al weer snel omhoog. De weg liep door Hells Canyon waarvan bekend is dat het erg heet kan worden. En dat was het dan ook! Met 36 graden gingen we twee passen over. Door het fietsen maak je gelukkig wat rijwind en dat zorgde voor net genoeg verkoeling.
De camping in Richland lag aan hetzelfde stuwmeer maar dan aan de andere van de berg zo’n 70 kilometer verder. We werden hartelijk opgevangen door alweer een familie. De Cambells waren op visvakantie en trakteerden ons op kalkoenburgers en heerlijk koel water.
De camping was wat verwaarloosd maar het gras werd goed bijgehouden; ook hier weer overal verborgen sprinklers. We hebben ze maar toegedekt met de afgesneden waterflessen……..

Lewis en Clark

Lewis en Clark waren twee Amerikanen die in 1804 door president Thomas Jefferson werden uitgezonden om een nieuw stuk verworven terrein in kaart te brengen. De VS had Louisiana Territory in 1803 gekocht van de Fransen. De aankoop verdubbelde ongeveer de oppervlakte van de VS. Het was de eerste overlandse tocht door het westen van de VS die leidde naar de kust van de Grote Oceaan aan de monding van de rivier Columbia, in de huidige staat Washington. De expeditie nam twee jaar in beslag en legde de grondslag voor de expansie van de VS naar het westen, de zogenaamde Oregontrail. 
Lewis en Clark werden in korte tijd beroemde Amerikaanse helden en staan afgebeeld op een Amerikaanse munt van 5 dollarcent. De expeditie noteerde bijna alles wat men tegenkwam: nieuwe diersoorten en planten, de cultuur van de oorspronkelijke bewoners en zij brachten dit grote gebied in kaart. Diverse dieren- en plantensoorten die tijdens de expeditie werden verzameld en beschreven hebben nog steeds de naam van Lewis en/of Clark in hun wetenschappelijke aanduiding.
De relatie met de indianenstammen was over het algemeen vriendschappelijk en dat zou zo blijven tot de vestiging van grote groepen pioniers.