De kust bereikt

We zijn klaar! Op maandag 30 juli hebben we Astoria bereikt, het eindpunt van de fietstocht. Totaal gereden kilometers: 7095. 

Vanuit Eugene zijn we in kleine etappes naar Astoria gereden.We genieten van het feit dat de versnellingsnaven zijn geserviced en zonder kreunen hun werk weer doen. Dineke vindt zelfs dat haar fiets nog nooit zo lekker heeft gereden. 
In het binnenland was het warm zodat we al vroeg in de middag stopten met fietsen. Aan de kust was het behoorlijk koeler door bewolking en mist vanuit zee. Deze wordt veroorzaakt door een koude golfstroom die dicht langs de kust stroomt. 
Op alle wegen hadden we veel verkeer. Er liggen grote steden in de buurt en vanwege de warmte zoeken veel mensen de kust op om af te koelen. De pick-up trucks zijn aan het verdwijnen en maken plaats voor gewone auto’s. Op sommige plekken loopt de weg pal langs de oceaan met mooie uitzichten, maar we hadden alle concentratie nodig om veilig te kunnen blijven rijden.

Eugene - Corvallis;  Vanuit Eugene reden we langs net afgeschoren tarwevelden, waar het stro werd binnengehaald. Corvallis bleek een levendige stad met 20.000 studenten op 50.000 inwoners en opvallend veel kleine brouwerijtjes. Onderweg viel ons al op dat er veel hopvelden waren. De stad heeft mooie winkels en hip publiek; type baardje staartje of gewoon lang haar met jaren 70 look; quasi onverzorgd maar wel met een gestreken bloemetjes blouse!

Corvallis - Willamina; We hebben hier overnacht in een vriendelijk ” vintagehotel”, het is onze laatste kleine plaats in het binnenland.

Willamina - Neskowin; voor het eerst zien we de Pacific Ocean, we hebben de kust bereikt! Wat heerlijk om de zeegeuren weer te ruiken en de meeuwen te horen krijsen. Neskowin is een authentiek kustplaatsje met pittoreske huisjes, allemaal verhuurd aan toeristen. We vonden geen overnachtingsplek maar mochten wel kamperen in de tuin van Nancy, die een Airbnb runt in haar huis aan zee.

Neskowin - Tillamook; we rijden hier afwisselend langs de kust (door slierten zeemist) en door het binnenland, over de drukke Highway 101, die van Canada naar Mexico loopt. Het wegdek is regelmatig slecht en de shoulders zijn smal en bezaaid met rotzooi. 

Tillamook - Seaside; in Tillamook staat een beroemde kaasfabriek. Al vroeg in de ochtend was het daar heel druk. Amerikanen willen graag zien hoe hun meeste geliefde kaas gemaakt wordt. Begrijpelijk want er is bijna geen gerecht zonder kaas in de VS. 
We fietsen langs mooie baaien en genieten aan een haventje. Het bleken toch nog flinke klimmetjes en daarom moesten we onverwacht onze accu’s bijladen in Cannon Beach, een soort Bergen aan Zee. De plaatselijke supermarkt bleek een “hang-out” voor dorpsbewoners die daar, na sluitingstijd van de koffiecounter, hun biertje komen  drinken. Omdat het zo gezellig was bleven we daar lang hangen. We kregen bij vertrek zelfs een boek cadeau, met vertellingen over bewoners uit Cannon Beach, geschreven door een van de aanwezigen. 

Seaside - Astoria; over de rustige en fraaie Lewis & Clarkroad reden we met een tussenstop bij museum Fort Clatsop ( winterverblijf van Lewis en Clark) naar Astoria. Het officiële eindpunt van de Trans American Bicycle Trail ligt aan de Columbia rivier bij het Maritiemmuseum. We werden hier verwelkomd door een dakloze op de fiets, die vertelde dat hij, net zoals wij, de nacht ging doorbrengen bij het Norbladhotel.
‘s Avonds zagen hem liggen in een nabij portiek.”Warm and cosy” zei hij en wij wensten hem een goede nacht!

Wij hebben genoten van de reis, gaan nu naar Portland en zullen daar bekijken hoe we de resterende tijd in de VS gaan doorbrengen.
Iedereen die ons blog heeft gevolgd en/of heeft gereageerd bedanken we hartelijk.
Mogelijk zullen we jullie nog een update geven over het vervolg van de reis en onze bevindingen.

Ons plan om met een elektrische fiets door de VS te fietsen is uitvoerbaar gebleken.
Geert noemde ons E-bike pioniers, een geuzennaam! Mogelijk terecht, want tijdens onze tocht hebben we niet kunnen ontdekken dat er eerder mensen zijn geweest die de hele tocht met een E-bike hebben afgelegd. Het was niet altijd even makkelijk, er waren dagen dat we onderweg moesten bijladen. Tegenwind en veel klimwerk waren hiervan de oorzaak. Elk dagtraject moest daarom goed worden gepland. Soms ontbraken de noodzakelijke servicepunten ( cafe’s , restaurants etc) waardoor we moesten improviseren. Dit leverde ons veelal onverwacht leuke ontmoetingen op.
Zonder elektrische ondersteuning hadden we deze tocht nooit kunnen maken.
De extra duw in de rug bij de lange en soms steile hellingen was meer dan welkom.
Tom zal binnenkort een verslag schrijven voor de Adventure Cycling Association over het fietsen van de Trans-Am trail met een E-bike. Na jarenlange discussie ziet ook de ACA in dat E-bikes de toekomst hebben.